Een dubbelinterview met medewerker Tom en collega Leonie
Over telefoneren met autisme, te laat komen en opbloeien.
Hij heeft autisme, zij is zijn directe collega. Hoe gaat dat samen?
Leonie: “Vijftien jaar werk ik nu op de servicedesk van Kadaster. Zo’n 2200 collega’s bellen ons met allerhande IT-vragen, van muisproblemen tot wifi-perikelen. De meeste van mijn collega’s zijn bèta-mannen, zo ook Tom. Met mijn HR-achtergrond ben ik communicatief en mensgericht. Dat is een goede combinatie.”
Tom: “Ik begon op een contract van een regulier detacheringsbureau. Dat ging helaas niet goed. Ik moest verplicht allerlei cursussen volgen naast mijn 40-urige werkweek. Er werd niet met me meegedacht. Die snelle, salesgerichte detacheerder paste niet bij mij.”
Leonie: “Toch wilden we Tom graag houden, want we zagen zijn potentie. Ik herinnerde mij AutiTalent van een eerdere samenwerking. Zij wilden Tom graag bij ons detacheren. Ingrid is relatiemanager bij AutiTalent en heeft veel kennis van autisme. Ze denkt goed mee met Tom en komt eens per maand op gesprek. Ik sluit aan omdat ik Tom goed ken en begrijp.”
“Ja”, zucht Tom van verlichting, “Het scheelt veel dat ik nu hardop over mijn autisme en behoeften kan praten. Ingrid heeft begrip en daagt me uit. Zo was ik erg onzeker over een systeem waar ik geen kennis van had. Ingrid stelde voor dat ik een paar dagen zou meekijken bij een gespecialiseerde collega. Die stap had ik uit mezelf niet snel gezet. Ik ben blij dat ik werd uitgedaagd, want nu ben ik de professional in dat systeem en heb ik mezelf onmisbaar gemaakt!”
Leonie knikt beamend. “We zijn heel blij met Tom. Ik ben geen expert in autisme, maar ik weet wel dat het bijzonder is dat Tom 40 uur per week op een serviceafdeling werkt waar hij veel moet bellen. Het leuke is: gesprekken voeren is zijn sterke punt! Hij heeft een goed inlevingsvermogen en vraagt door totdat het probleem volledig duidelijk is.”
“Nou,” lacht Tom verlegen, “dat is leuk om te horen. Telefoneren was vroeger een enge drempel waar ik niet overheen durfde. Maar als ik nu een goed gesprek heb gehad en iemand heb geholpen, dat is echt kicken.”
Mooi om te zien hoe hij is opgebloeid.”
Leonie: “Natuurlijk heeft Tom zijn uitdagingen. Op tijd komen is ‘een dingetje’. Als een medewerker zonder autisme keer op keer te laat komt, zou hij zeker op het matje worden geroepen. Maar de combinatie van autisme en wisselende roosters maakt het voor Tom extra uitdagend. Daarom is met Ingrid en onze coördinator besloten een uitzondering te maken: Tom heeft nu als enige een vaste starttijd. In deze organisatie kijken we goed naar persoonlijke behoeften en stellen ons flexibel op.”
Tom: “Ook vind ik veel collega’s bij elkaar snel te veel, bijvoorbeeld in een drukke kantine. In de pauze maak ik liever een puzzel achter mijn computer of spreek ik één op één met een collega.”
Leonie: “Niemand die dat raar vindt. De drie dagen dat we thuiswerken brengen rust. Dan spreken we elkaar op de chat.” Leonie lachend naar Tom: “Jij bent zo grappig op de chat! Je maakt weleens een goede grap op de chat terwijl je gewoon op de afdeling zit. Dan moet ik enorm lachen.”
Tom grinnikt: “Soms komen mijn grappen er onbedoeld houterig uit. Op de chat is het in één keer goed.”
Leonie: “Dat vind ik leuk aan Tom. Mooi om te zien hoe hij is opgebloeid.”
Andere verhalen
